حرف

مواظب حرف هایمان باشیم تا خدایی نکرده روزیی شرمنده همانحرف ها نشویم. زیاد حرف می زنیم. یک سریحف ها زده می شود ولی موقع اثبات آن ها، تمام وجودمان می لرزدريا، مثل قول ها، ماندن ها، ایستادن ها، دوست داشتن ها. روزی به آن جا می رسی که حرف ها و دنیایی که در آن زندگی می کنیم همش خیالی و توخالی است. تو خالی که به هیچ چیزی اعتباری نیست. این دنیای جای خالی واژه های موقت است همانندی برایش وجود نداردولی یک تناقص مثالی که می توان برایش آرود این اس که این دنیا هماند اتوبوسی که در یک ایستگاه مسافرانی را سوار می کند و در ایستگاه دیگیری یک سری سواره وپیاده می شوند. یک سری در این مسیر در کنار هم قرار می گیرند و باهم رفاقت چند ایستگاهی پیدا می کنندو بعدش جدا.

پیدا کردن همراه واقعی کار راحتی نیست. پیدا می کنید و به راحتی آب خوردن از گلو پایین می رود و از دستش می دهید. همیشه راهی برای جبران اشتباهات هست ولی قبلی نمی شود. کاغذ هم وقتی بازیافت شود دیگر کیفیت قبلی را ندارد. کسی که می تواند دستت را در مسیر این خیالی بگیرد با حرف های توخالی و سرد خودت می شورید.

روزی قصد نوشتن کتابی نمودم در 13 فصل (دنیای بی دنیایی) فقط یک نفر می دانست به ان یک نفر گفته بودم، 6فصل را نوشتم ولی به یکباره فهمیدم واقعا دنیا به دنیایی اعتبار نیست. آدم ها فقط حرف می زنند همانند خودم، خودم، خودم. فقط چیزی که در میان افکار نوشته شده در کاغذ مجازی صفحه ی کامپیوتر مانده جنس مذکر و مونث می باشد که نفش اصلی را بازی می کنند ولی در دنیای حقیقی جنس مفهموی ندارد، البته اگر وجود داشته باشد.

روزی از تنهایی و مشکلات جنسی و روحیتن به خواسته هایی میدهی که به صلاح ات نمی باشد و به مرور لطمه های آن را می بینی. گاهی وارد شدن به زندگی جنس مخالفت برای رفع همه ی درخواست های درونی باعث لطمه به جسم فانی می شود که به مرور به خاک تبدیل می شود. بعد اینکه میبینی نمی توانی به خواسته ات با آن فر برسی تن به رفع نیازهایت با شخص دیگری می شودی و همش در میان آن وآنید که من دیگر کسی را در زندگی خودم راه نمیدهم و...

ولی همش حرف، حرف، حرف

امروز که بهت نیازدارم نیستی به خودم نه کس دیگر.

فرشته ی زندگی که پشت به زندگی ات کند دیگر فاتح زندگی ات را بخوان.

تمنای توام و اسیر خیالات به هم پیوسته ی رودخانه ی روانی

در گیر و دار همه آنم که در ماه نگاه کنم

دیوانه در ماه نگاه کند دیوانه تر می شود

حرف در حرف ماند از بس دیوانه در میان دنیا ایستاده